Προσευχές χωρίς αποτελέσματα, κάτι φταίει!

 του Πρεσβυτέρου

 Μιχαήλ Παπαθεοχάρη

Θεέ μου σε τι πλάνη πέφτουμε αρκετές φορές. Σε τι παραλογισμούς, σε τι φαρισαϊσμούς σκοντάφτουμε… και το χειρότερο είναι ότι νομίζουμε ότι πιστεύουμε!

Αρκετές φορές μπορεί να συλλάβουμε τους εαυτούς μας να θέλουμε αγωνιωδώς να επιτελεστεί το «Θαύμα». Να πιστεύουμε ότι τα πάμε καλά με τον Θεό, τηρούμε κατά γράμμα ή κατά το ανθρώπινο τις εντολές του Θεού και περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε να επιτελεστεί το θαύμα, ως τάχα πιστοί. Και όμως ο Θεός παρατηρούμε πολλές φορές ότι είτε αργεί, είτε δεν εκπληρώνει τις επιθυμίες μας. Και τότε αναρωτιόμαστε το γιατί. Τότε ίσως ολιγοπιστούμε, τότε ίσως αδιαφορούμε, τότε ίσως «νευριάζουμε» με Τον Θεό.

Έχουμε όμως αναρωτηθεί βαθιά μέσα μας το γιατί; Έχουμε ψάξει βαθιά, στα μύχια της καρδιάς μας να δούμε τι γίνεται, τι τρέχει και νομίζουμε ότι ο Θεός μας ξέχασε; Αυτά όμως θα γίνουν όταν πλέον από άτομο γίνουμε πρόσωπο, όταν πέσει ο εωσφορικός εγωισμός μας και αναδυθεί το υπέρλαμπρο φως της ταπείνωσης, της αγάπης, της συντροφικότητας, της κοινής πορείας με τον Δημιουργός μας αλλά και την κοινή πορεία με τον συνάνθρωπό μας ή ακόμη πιο ειδικά με τον/την σύντροφό μας.

Δεν μπορούμε να θέλουμε επίμονα ο Θεός να μας επιτελέσει το θαύμα από την στιγμή που εμείς εκουσίως αδιαφορούμε παντελώς για τον διπλανό μας, που είναι εικόνα του Θεού, που είναι και για μας ένας «μικρός θεός», που προσπαθεί και αυτός να αγιάσει, που προσπαθεί και αυτός να αντιμετωπίσει το δικό του πρόβλημα και θέλει κάπου να ακουμπήσει, θέλει παρηγοριά, θέλει λόγο αγάπης, θέλει συμπόνια, θέλει ενδιαφέρον. Να του δείξουμε ότι είμαι εδώ, είμαι δίπλα σου, σε νοιάζομαι, θα τα καταφέρουμε μαζί μέσα στις φουρτούνες και τις τρικυμίες της ζωής. Ενωμένοι και αγαπημένοι πορευόμαστε, διότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την δύσκολη πορεία, σε αυτή την τρικυμία, σε αυτόν τον ατελείωτο ανηφορικό και σταυροαναστάσιμο δρόμο της ζωής.

Έχουμε πολλούς βοηθούς και πρωτίστως τον ίδιο τον Θεό, που έπαθε και την Τρίτη ημέρα Αναστήθηκε! Βλέπεις; Μετά την φουρτούνα έρχεται πάντα κάτι το πολύ ωραίο, κάτι το αλλιώτικο, κάτι που σε κάνει να γελάς από υπερβολική χαρά. Ζήτησες το θαύμα; Μα τώρα ο Θεός, αφού και εσύ από άτομο εγωπαθή έγινες Πρόσωπο αγαπητικό, δεν σου κάνει ένα θαύμα, αλλά συνεχόμενα θαύματα, συνεχόμενες ευλογίες ως κεραυνοί θα έρχονται στο σπιτικό σου. Γιατί και συ τώρα Αγαπάς, αγαπάς όπως και Αυτόν. Αγαπάς και δεν σε ενδιαφέρει το δικό σου πρόβλημα, δεν σε ενδιαφέρει εάν θεραπευτείς από μια ασθένεια, αρκεί που είδες τον συνάνθρωπό σου να θεραπεύεται. Αρκεί που του είπες μια καλή κουβέντα παρηγοριάς, αρκεί που του έδειξες λίγο ενδιαφέρον, αρκεί που τιμάς την «Εικόνα» του Θεού, τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, τον πονεμένο, τον λυπημένο, τον/την σύντροφο της ζωής σου, και τιμώντας όλους αυτούς τιμάς τον ίδιο τον Θεό και ας μην το καταλαβαίνεις, ο Θεός όμως βλέπει και τότε γίνεται το Θαύμα, τότε αλλάζει η ζωή σου ολόκληρη, τότε μπορείς να πεις ότι τηρείς τις εντολές του Θεού, τότε μπορείς και συ να ονομαστείς Υιός του Θεού, φίλος του Χριστού, Χριστιανός!